Attention Please


If you are interested to become an author in this blog please send your name to " navodayakut@gmail.com".Your name will be added and you will get a confirmation mail and can start posting your write ups in any language. Thanking you for being an author in this community blog.

Showing posts with label Arjun. Show all posts
Showing posts with label Arjun. Show all posts

Wednesday, March 30, 2011

പൊട്ട കിണറ്റിലെ കഴുത




പൊട്ടകിണറ്റിലെ തവള എന്ന് കേട്ടിട്ടുണ്ടെങ്കിലും " പൊട്ട കിണറ്റിലെ കഴുത എന്ന് കേള്‍ക്കുന്നത് ആദ്യമായി ആകുമല്ലേ. ആ കഥ ഞാന്‍ നിങ്ങളോട് പറയാം. കഴുത ആരാണെന്ന് നിങ്ങള്‍ പറയണം. കാലം കുറച്ചു പിന്നോട്ട് സഞ്ചരിക്കണം അതായത് ഏകദേശം ഒരു എട്ടു വര്‍ഷം...

ഞാന്‍ പന്ത്രണ്ടാം ക്ലാസില്‍ പഠിക്കുന്ന സമയം. എല്ലാ വര്‍ഷവും നടത്താറുള്ള കലാപരിപാടികളില്‍ ഇപ്രാവശ്യം ഹിന്ദി നാടക മത്സരവും ഉണ്ട്. ഹോസ്റ്റല്‍ ലീഡര്‍ ഞാനായിരുന്നു. ഹോസ്റ്റല്‍ അധ്യാപകന്‍ ഞങ്ങളുടെ പ്രിയ ഹിന്ദി വാധ്യാര്‍ " ദാമോദരന്‍ സാറും". അതിന്റെ ഒരു അഹങ്കാരം ഞങ്ങള്‍ക്കുണ്ടായിരുന്നു. പലതുമുണ്ട് അഹങ്കാരത്തിന് പിറകില്‍ . ഒന്ന് സ്ക്രിപ്റ്റ്‌ സാറെ കൊണ്ട് എഴുതിക്കാം. പ്രാക്ടീസ് എന്നാ പേരില്‍ ഒരുപാട് ക്ലാസുകള്‍ കട്ട് ചെയ്യാം. അങ്ങനെ പോകുന്നു കാര്യങ്ങള്‍ .തൊട്ടപ്പുറത്തെ ഹോസ്റെലുകളില്‍ ഉള്ളവര്‍ മമ്മൂട്ടിയുടെ കിംഗ്‌ സിനിമയിലെ ഡയലോഗുകള്‍ തര്‍ജമ ചെയ്തും ..ഷോലെ പടത്തിലെ പ്രസിദ്ധങ്ങളായ കിടിലന്‍ വരികള്‍ അതെ പടി പകര്‍ത്തിയും അരങ്ങു തകര്‍ക്കാന്‍ ഒരുങ്ങുമ്പോള്‍ ഞങ്ങള്‍ തിരഞ്ഞെടുത്തത് ഒരു കൊച്ചു കഥ ആയിരുന്നു. ഒരു കിണറും, കര്‍ഷകനും അദേഹത്തെ ചുറ്റിപറ്റി നടക്കുന്ന ചില സംഭവങ്ങളും.

സ്റെജിനു നടുവില്‍ വെക്കാന്‍ ഒരു കിണറിന്റെ മാതൃക കാര്‍ഡ്‌ ബോര്‍ഡ്‌ വെട്ടി ഉണ്ടാക്കി. ഓരോ കല്ലും മറ്റും കറുത്ത നിറങ്ങള്‍ വെച്ച് വരച്ചു ചേര്‍ത്തു. പിന്നെ അത് ബെഞ്ചിനോട് ചേര്‍ത്തു കെട്ടി. ചുരുക്കത്തില്‍ മുന്‍പില്‍ നിന്നും നോക്കിയാല്‍ ഒരു കിണര്‍ കാണാം. ഇനി നാടകത്തിന്റെ കഥ ചുരുക്കത്തില്‍ പറയാം. രാത്രിയില്‍ ഒരു കര്‍ഷകന്‍ നടന്നു പോകുന്നു. നടുവിലുള്ള പൊട്ടകിണര്‍ അയാള്‍ കാണുന്നില്ല. അബദ്ധത്തില്‍ കാലു തെറ്റി അയാള്‍ അതിലേക്കു വീഴുന്നു. പിന്നീട് അദേഹം നിലവിളികള്‍ സൃഷ്ട്ടിക്കുന്നു. അത് കേട്ട് അതിലെ പോകുന്ന വിവിധ തരം ആളുകള്‍ സ്വീകരിക്കുന്ന സമീപനങ്ങള്‍ ആണ് നാടകത്തിന്റെ ഇതിവൃത്തം.
നല്ലവണ്ണം പ്രാക്ടീസോക്കെ ചെയ്താണ് നാടകത്തിന് കയറിയത്. എനിക്കായിരുന്നു കര്‍ഷകന്റെ വേഷം. ഡയലോഗ് എല്ലാം മനപ്പാഠം ആക്കി ഈശ്വരനെ മനസ്സില്‍ ധ്യാനിച്ച്‌ സ്റെജില്‍ കയറി.

കിണര്‍ യഥാസ്ഥാനത്ത്‌ വെച്ചു. കര്‍ട്ടന്‍ പൊക്കുമ്പോള്‍ കിണറും ഇരുട്ടും മാത്രം ആണ് കാണുക. സ്റെജിന്റെ പുറകില്‍ നിന്നും ഞാന്‍ ശബ്ദം മൈക്കിലൂടെ നല്‍കണം. ആദ്യത്തെ ആ വീഴ്ചയുടെ യഥാര്‍ത്ഥ ആവിഷ്കാരത്തിനു വേണ്ടി  ഒരു ബക്കറ്റ്‌ നിറയെ വെള്ളവും ഒരു എമണ്ടന്‍ കല്ലും ഞാന്‍ കരുതിയിരുന്നു. ഒരു കൂട്ടുകാരന്‍ മൈക്ക് അടുത്ത് പിടിക്കും, പിന്നീട് ഞാന്‍ കര്‍ട്ടന്‍ പൊങ്ങുന്ന സമയത്ത് കല്ല്‌ വെള്ളത്തില്‍ ഇടും. അതിനു ശേഷം ഉച്ചത്തില്‍ നിലവിളിക്കും. അതാണ്‌ പ്ലാന്‍ .
പ്ലാന്‍ പടി എല്ലാം തയാറായി. കര്‍ട്ടന്‍ ഉയര്‍ത്തുന്ന കുട്ടിയോട് ആന്ഗ്യത്തില്‍ ഉയര്‍ത്താനുള്ള സമ്മതം കൊടുത്തു. കര്‍ട്ടന്‍ മെല്ലെ ഉയരുമ്പോള്‍ ഞാന്‍ കല്ല്‌ വെള്ളത്തിലേക്കിട്ടു.

 " ബ്ളും... ബ്ളും "

തുടര്‍ന്ന് ഞാന്‍ ഉച്ചത്തില്‍ നിലവിളിച്ചു.. " മുജെ ബചാവോ.... പ്ലീസ്‌..."

പുറത്തു പൊട്ടിച്ചിരികള്‍ ..എനിക്കാശ്വാസം ആയി എല്ലാവര്‍ക്കും  ഇഷ്ട്ടപെടുന്നുണ്ട്.

നാടകം തുടര്‍ന്ന് കൊണ്ടിരിക്കുന്നു. പല പല ആളുകള്‍ കിണറിന്റെ പരിസരത്ത് കൂടെ അങ്ങോട്ടും ഇങ്ങോട്ടും പോകുമ്പോഴെല്ലാം ഞാന്‍ ഉച്ചത്തില്‍ നിലവിളി തുടര്‍ന്നു .

" മുജെ ബജാവോ പ്ലീസ്‌ "

എന്റെ നിലവിളികള്‍ക്ക് കയ്യടികളും പൊട്ടിച്ചിരികളും കൂടി. എന്റെ മനസ്സില്‍ സന്തോഷവും. അങ്ങനെ നാടകം പര്യവസാനിച്ചു. കൂടെ അഭിനയിക്കുന്നവരോടൊപ്പം സംസാരിക്കുന്നതിന്റെ ഇടയില്‍ അല്പം അഹങ്കാരത്തോടെ തന്നെ ഞാന്‍ എന്റെ പെര്ഫോര്‍മന്സിനെ കുറിച്ച് പറഞ്ഞു.

" എല്ലാവര്‍ക്കും എന്റെ ഡയലോഗുകള്‍ ഇഷ്ട്ടപെട്ടു.. നിങ്ങള്‍ കണ്ടില്ലേ എന്തായിരുന്നു കയ്യടിയും പൊട്ടി ചിരികളും "

അത് കേട്ട് കൂടെ നിന്നവന്‍ മെല്ലെ മൊഴിഞ്ഞു.

" ഈ നാടകത്തിന്റെ റിസള്‍ട്ട്‌ ഒന്ന് വന്നോട്ടെ എന്നിട്ട് ഇതിനുത്തരം പറയാം..!!

എനിക്കൊന്നും മനസിലായില്ല. " അതെന്താടാ നീ അങ്ങനെ പറഞ്ഞെ "?

ഉത്തരവും ഉടനടി വന്നു. " ഒരു സാധാരണ കര്‍ഷകന്‍ അതും ഒരു ഹിന്ദി നാടകത്തില്‍ മുജെ ബചാവോ എന്ന് പറയുന്നത് മനസിലാക്കാം.." അല്പം ഒന്ന് നിറുത്തി അവന്‍ വീണ്ടും തുടര്‍ന്നു.

"ഡാ മരകഴുതേ നീ എന്താ വിചാരിച്ചേ നിന്റെ കിടിലന്‍ ഡയലോഗ് കേട്ടിട്ടാണ് അവര്‍ ചിരിച്ചതെന്നോ.. അങ്ങനാണേല്‍ നിനക്ക് തെറ്റി. അവര്‍ ചിരിച്ചതെ നീ വാല് പോലെ എല്ലാ മുജെ ബചാവോയുടെയും ശേഷം ചേര്‍ത്ത " പ്ലീസ്‌ " കേട്ടിട്ടാ..!!

ആ ഒരു വെളിപ്പെടുത്തലിന്റെ ഞെട്ടല്‍ മാറുന്നതിനു മുന്‍പേ ഒന്നാം സ്ഥാനം അടുത്ത ടീമിലേക്ക് നടന്നു പോകുന്നത് ഞാന്‍ കണ്ടു. അവിടെ നില്‍ക്കാതെ മെല്ലെ പുറത്തേക്കു മുങ്ങിയ എന്റെ പിറകില്‍ നൂറു കണക്കിന് പേര്‍ ഒരുമിച്ചു നിലവിളിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു...

" മുജെ ബചാവോ പ്ലീസ്‌....!!



Read more: http://arjunstories.blogspot.com/search/label/%E0%B4%85%E0%B4%A8%E0%B5%81%E0%B4%AD%E0%B4%B5%E0%B4%95%E0%B5%8D%E0%B4%95%E0%B5%81%E0%B4%B1%E0%B4%BF%E0%B4%AA%E0%B5%8D%E0%B4%AA%E0%B5%8D#ixzz1I7B72bhZ
Under Creative Commons License: Attribution

Monday, February 28, 2011

ലോകോത്തര നവോദയ പുസ്തക വേട്ട. സത്യവും, മിഥ്യയും..മൂന്നാം (അവസാന) ഭാഗം.


ഇതിന്റെ ഒന്നാം ഭാഗത്തിന് ഇവിടെ ക്ലിക്ക്  ചെയ്യുക  

ഇതിന്റെ രണ്ടാം ഭാഗത്തിന് ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക 








ബസ്‌ സ്റാണ്ടില്‍ വെച്ച് ഒരു കള്ളനെ കയ്യില്‍ കിട്ടുകയും ആദ്യമായി ഒരാള്‍ കൈ വക്കുകയും ചെയ്‌താല്‍ എന്ത് സംഭവിക്കും..അതിലെ പോകുന്നവരും വരുന്നവരും കൈ വെക്കും അല്ലെ. അത് തന്നെ ഇവിടെയും സംഭവിച്ചു. ആദ്യത്തെ അടി പൊട്ടിയതെ ഓര്‍മയുള്ളൂ. പിന്നെയങ്ങോട്ട് ചറ പറ അടിയായിരുന്നു. ഏറ്റവും വലിയ സാറന്മാര്‍ മുതല്‍ ചെറിയവര്‍ വരെ കൊതി തീരുവോളം തരിപ്പ് മാറ്റി. എന്റെ മുഖമൊക്കെ ചീര്‍ത്തു. കരച്ചില്‍ ഉണ്ടായിരുന്നതൊക്കെ ആദ്യത്തെ രണ്ടു മൂന്നു കൈ പതിയലില്‍ തീര്‍ന്നിരുന്നു.പിന്നെ അങ്ങോട്ട്‌ ആകെ തരിച്ച അവസ്ഥയില്‍ എന്ത് വേദന..?? എന്ത് എവിടെ നിന്ന് എന്നുള്ള ചോദ്യത്തിന് എനിക്ക് ഒരൊറ്റ ഉത്തരമേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ. അഞ്ചു രൂപയ്ക്ക് പുറത്തു വാങ്ങാന്‍ കിട്ടുന്ന ജിജി ചിലമ്പിലിന്റെ പുസ്‌തകം. അത് കൊണ്ടൊന്നും അവര്‍ക്ക് ത്രിപ്തിയായില്ല. എന്നെ സഹായിക്കുന്ന (പുസ്‌തകം തന്നു) സീനിയര്‍മാരുടെ  പേരായിരുന്നു അവര്‍ക്ക് അറിയേണ്ടത്.   അങ്ങനെ ഒരു പേരില്ലാത്തത് കൊണ്ടും അവരെക്കാള്‍ നന്നായിട്ട് ഞാന്‍ സാഹിത്യം എഴുതുന്നത്‌ കൊണ്ടും ചൂണ്ടി കാണിക്കാന്‍ ഒരു പേരില്ലാതിരുന്നത് അടിയുടെ എണ്ണം കൂട്ടി.

ഏതായാലും അടിയുടെ ഇടിയുടെ പൂരം കഴിയുമ്പോള്‍ എന്റെ ക്ലാസ്സിലെ എന്നല്ല. എല്ലാ ആണ്‍കുട്ടികളും ഹോസ്റെലിലേക്ക് മാര്‍ച് നടത്തുന്നു.അപ്പോള്‍ ഒരു വന്‍ കടമ്പ കൂടി. ഇനി ഹോസ്റ്റലില്‍ നിന്നും കാണാം എന്നാ വാഗ്ദാനവുമായി സാറന്മാര്‍ എന്നെ വിട്ടയച്ചു.അങ്ങനെ ഞങ്ങള്‍ ഹോസ്റ്റലില്‍ എത്തി. ഗ്രില്ല്സ് എല്ലാം അടച്ചിട്ടിരിക്കുന്നു. തിലക് ഹൌസ് അതായത് എന്റെ ഹോസ്റ്റലില്‍ തന്നെ തുടക്കം. ഗണപതിക്ക്‌ തന്നെ തേങ്ങ അടിച്ചു വേണ്ടേ തുടങ്ങാന്‍ എന്ന് വിചാരിച്ചായിരിക്കും. എന്റെ വിങ്ങില്‍ അന്ന് ചെക്കിങ്ങിനു കേറിയവരില്‍  പ്രമുഖര്‍ ശ്രീകുമാര്‍ സര്‍ , സുരേഷ് സര്‍ , പിന്നെ സുരേന്ദ്രന്‍ പിള്ള സാര്‍ ..എന്നിവര്‍ ആയിരുന്നു. അങ്ങനെ ചെക്കിംഗ് തുടങ്ങി. ഓരോരുത്തരുടെയും പെട്ടികള്‍ തുറന്നു പരിശോധന തുടങ്ങി. എന്റെ പെട്ടി പരിശോധനയ്ക്ക്  വിധേയമാക്കി. രാഷ്ട്ര ദീപിക സിനിമയുടെ പുറകില്‍ എല്ലാ ആഴ്ചയും വരാറുള്ള " ഇന്നത്തെ ഗ്ലാമര്‍ " എന്ന പേജിലെ എല്ലാ അര്‍ദ്ധ നഗ്ന സുന്ദരിമാരുടെയും ചിത്രങ്ങള്‍ വൃത്തിയായി തുന്നി ഒരു പുസ്തക പരുവത്തില്‍ സൂക്ഷിച്ചിരുന്നത് അവര്‍ പിടിച്ചു.കൂടാതെ അല്ലറ ചില്ലറ നിരുപദ്രവകാരികളായ ലേഖനങ്ങളും.


അപ്പുറത്ത് സുരേന്ദ്രന്‍ പിള്ള സാറിന്റെ അലര്‍ച്ച.. എല്ലാവരുടെയും ശ്രദ്ധ അങ്ങോട്ടായി.ടുട്ടു മോന്റെ പെട്ടി പരിശോധനയില്‍ ആണ് സാര്‍ . പെട്ടി നിറയെ തുണിയാണ്. മുഷിഞ്ഞതും അല്ലാത്തതും. ടുട്ടു മോന്‍ നിന്ന് വിറക്കുകയാണ്. രാത്രി ഞങ്ങള്‍ കാണാതെ ഒളിപ്പിച്ചു വെച്ച ഗള്‍ഫ്‌ സുന്ദരികള്‍ അതിനടിയില്‍ കിടന്നു വീര്‍പ്പ് മുട്ടുന്നു.
" ആ തുണിയൊക്കെ ഈ വശത്തേക്ക് മാറ്റിയിടെടാ "

ടുട്ടു മോന്‍ പുസ്‌തകം അടക്കം കൂട്ടി പിടിച്ചു ഒരു വശത്തെക്കിടും.

"ഇപ്പുരതെക്കിടെടാ "..

അപ്പോളും അവന്‍ ഇത് തന്നെ ചെയ്യും. അവസാനം ദേഷ്യം പിടിച്ചു സുരേന്ദ്രന്‍ പിള്ള സാര്‍ അലറി.

" ഓരോന്നോരോന്നായി മാറ്റി പുറതെക്കിടടാ "..

നിക്കക്കള്ളിയില്ലാതെ ടുട്ടു മോന്‍ ഓരോന്നായി മാറ്റിയിടാന്‍ തുടങ്ങി .. ഏതോ ഒരു തുണി പുരതെതിയതും ടുട്ടു മോന്റെ മുഖത്ത് പടക്കം പൊട്ടിയതും ഒരുമിച്ചായിരുന്നു..

ഓടിയെത്തിയ ശ്രീകുമാര്‍ സാര്‍ ഉച്ചത്തില്‍ നിലവിളിച്ചു.

" സുരേഷ് സാറേ ഇത് കണ്ടോ..ഇവന്മാരുടെ കയ്യില്‍ ..!!!

ഒരു പരുങ്ങലില്‍ ടുട്ടു മോന്‍ ഞങ്ങളെയൊക്കെ നോക്കി.ഞങ്ങള്‍ അറിയാതെ ആയിരുന്നല്ലോ ഇത്. എന്തായാലും ശ്രീകുമാര്‍ സാറിന്റെ അലര്‍ച്ച കേട്ട എല്ലാവര്‍ക്കും മനസിലാകും സാര്‍ ജീവിതത്തില്‍ ഇത് പോലൊന്ന് കണ്ടിട്ടില്ലെന്ന്. എന്തൊക്കെയായാലും സുരേഷ് സാര്‍ അതെടുത്തു കക്ഷത്തില്‍ തിരുകി.എന്നിട്ട് ഞങ്ങളെ നോക്കി പറഞ്ഞു.

" ഇതൊന്നും വായിക്കാനുള്ള പ്രായം ആയില്ല. ആകുമ്പോള്‍ വന്നു വാങ്ങിക്കോ "

അതും പറഞ്ഞു അവര്‍ പുറത്തേക്കു നടന്നു. എല്ലാ ഹൌസിലും തരികിടകള്‍ ഉണ്ടായിരുന്നെങ്ങിലും തിലകില്‍ നിന്നും രാമന്‍ ഹൌസില്‍ എത്തിയപ്പോളെക്കും എല്ലാം വളരെ വൃത്തിയിലും വെടുപ്പിലും മിടുക്കന്മാര്‍ ആക്കിയിരുന്നു. ചിലര്‍ ഭിത്തിയില്‍ മഴവെള്ളം താഴേക്കു പോകാന്‍ പിടിപ്പിച്ച പൈപ്പ് വഴി രണ്ടാം നിലയിലേക്ക് പിടിച്ചു കയറുകയും തങ്ങളുടെ പെട്ടികളില്‍ ഉണ്ടായിരുന്ന ആര്‍ ഡി എക്സ് പുറത്തേക്കു കടത്തുകയും ചെയ്തു എന്നത് ഐതീഹ്യം .അത് കൊണ്ട് തന്നെ റെയ്ഡ്‌ നടത്തിയ സാറന്മാര്‍ക്ക്‌ നിരാശ ആയിരുന്നു. 
നിരപരാധികള്‍ക്കും കണക്കിന് കിട്ടിയിരുന്നു അന്ന്. ടാഗോര്‍ ഹൌസില്‍ പരിശോധന നടക്കുമ്പോള്‍ ഏഴാം ക്ലാസ്സില്‍ പഠിക്കുന്ന ഒരു പാവം കുഞ്ഞുവിനോട്  (കുഞ്ഞുവിന്റെ അനുഭവം സ്വന്തം വരികളില്‍ എഴുതിയത് വായിക്കാന്‍ ലിങ്കില്‍ ക്ലിക്ക് ചെയ്യൂ )പെട്ടി തുറക്കുന്നതിനു മുന്‍പേ സാര്‍ ചോദിച്ചു.
 "നിന്റെയടുത്ത് വല്ല പുസ്തകവും ഉണ്ടോടാ ?? 

" ഉണ്ട് സാര്‍ ".. വളരെ നിഷ്കളങ്കമായ ഉത്തരം. 

ഉടന്‍ തന്നെ അടി പാര്‍സല്‍ ..

" ഇങ്ങോട്ടെടുക്കെടാ മുട്ടേന്നു വിരിഞ്ഞിട്ടില്ല അപ്പോളേക്കും നീയൊക്കെ ഒണ്ടാക്കാന്‍ ഇറങ്ങിയിരിക്കുകയാനല്ലേ".

തനിക്കു കിട്ടിയ അടി എന്തിനാനെന്നറിയാതെ പെട്ടിയില്‍ ഭദ്രമായി സൂക്ഷിച്ചിരുന്ന ബാലരമയും, ബാലഭൂമിയും കുഞ്ഞു സാറന്മാര്‍ക്ക്‌ കൈ മാറി . ചാകര പ്രതീക്ഷിച്ച സാറന്മാര്‍ ഉണക്കമീന്‍ കണ്ടു തരിച്ചു നിന്നു.

" ഇതങ്ങു നേരത്തെ പറയാമായിരുന്നില്ലെടാ "..

മറുപടി കവിളില്‍ തലോടി നിന്ന പാവം കുഞ്ഞുവിന്റെ മൌനം ആയിരുന്നു. 
വൈകീട്ട്  ഹോസ്റെലിനു  മുന്‍പിലിട്ടു പിടിച്ച പുസ്തകങ്ങളെല്ലാം കൂട്ടിയിട്ടു തീയിട്ടു.

രാത്രി റോള് കോള്‍ കഴിഞ്ഞു എന്റെ വീടിനടുത്ത്‌ നിന്നും വരുന്ന പ്രസാദ് സാര്‍ വിളിച്ചു.
 "നീ ഇനി നല്ല കുട്ടിയാകുമെന്ന് ഞാന്‍ അവരോടു പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. അത് കൊണ്ട് ഈ സംഭവം ഒന്നും വീട്ടില്‍ അറിയിക്കുന്നില്ല.പോയി കിടന്നുറങ്ങിക്കോ ."

അങ്ങനെ റൂമിലെത്തിയ എന്നോട് ടുട്ടു മോന്‍ ചോദിച്ചു.

" എടാ സുരേഷ് സാര്‍ പറഞ്ഞില്ലായിരുന്നോ പ്രായം ആകുമ്പോള്‍ ചെന്നാല്‍ ആ പുസ്‌തകം തിരിച്ചു തരാമെന്നു.എന്നിട്ട്  ഒരു ദയയുമില്ലാതെ എല്ലാം കത്തിച്ചു കളഞ്ഞു ദുഷ്ടന്മാര്‍ ."

അപ്പുറത്ത് നിന്നു രഘുവിന്റെ ശബ്ദം ഉയര്‍ന്നു കേട്ട്.

" ഡാ പൊട്ടാ അവരതെല്ലാം ഭദ്രമാക്കി വെച്ചിട്ടുണ്ട്. ഈ കത്തിച്ചു കളഞ്ഞതെല്ലാം റെയ്ഡില്‍ പിടിച്ച ബാലരമയും, ബാലമംഗളവും , പൂമ്പാറ്റയുമാ.."

ഉള്ളില്‍ മെല്ലെ ചിരിച്ചു ഞാന്‍ മെല്ലെ കൊതുക് വലയുടെ ഉള്ളിലേക്ക് മറഞ്ഞു..ഒരു സുഖ നിദ്രയിലേക്ക്. 

..................................................ശുഭം ..................................................


Sunday, February 27, 2011

ലോകോത്തര നവോദയ പുസ്തക വേട്ട. സത്യവും, മിഥ്യയും..രണ്ടാം ഭാഗം.


ഇതൊരു  തുടര്‍ച്ചയാണ്. അത് വായിക്കാന്‍ ഇവിടെ  ക്ലിക്കൂ.. 







സ്റ്റഡി ക്ലാസ്സ്‌ കഴിഞ്ഞിറങ്ങുമ്പോള്‍ ഏകദേശം രാത്രി എട്ടു മണി. ഹോസ്റെളിലെക്ക് ഒഴുകി നീങ്ങുന്ന  വിദ്യാര്‍ത്ഥികള്‍ക്ക് ഇടയിലൂടെ ഞാന്‍ മെല്ലെ ഊളിയിട്ടു നീങ്ങി.എന്റെ പിറകില്‍ ഒരു മേശയുടെ മുകളില്‍ നാലായി കീറിയ എന്റെ കൊച്ചു പുസ്തകം കൃത്യമായി അടുക്കി ചേര്‍ത്ത് വായിക്കുകയായിരുന്നു ശ്രീകുമാര്‍ സാര്‍ .




"എന്റെ ഹൃദയത്തില്‍ കൊട്ടിയ പെരുംബരകള്‍ക്ക് അസെമ്ബ്ലിക്ക് കൊട്ടുന്ന ബാണ്ടിനോളം ഒച്ചയുണ്ടായിരുന്നു. മെസ്സില്‍ എത്തിയിട്ടും ഭക്ഷണം ഒന്നും കഴിക്കാന്‍ തോന്നുന്നില്ല. ആകെ ഒരു സംഘര്‍ഷാവസ്ഥ. അങ്ങനെ അതും കഴിഞ്ഞു. ഇനി ഒരു കടമ്പ കൂടി ബാക്കിയുണ്ട് . റോള് കോള്‍ . എന്നും കിടക്കുന്നതിനു മുന്‍പ് എല്ലാവരും ഹോസ്റ്റലില്‍ ഉണ്ടോ അതോ ചാടിപോയോ എന്നൊക്കെ അറിയാന്‍ വരി നിര്‍ത്തി എണ്ണുന്ന ഒരു ഏര്‍പ്പാട്‌. സാധാരണ അത് കഴിയുമ്പോള്‍ തെറ്റ് ചെയ്തവന്മാരെ വിചാരണയ്ക്ക് നിരത്തുന്ന ശീലം ആയിരുന്നു അവിടെ. സ്വാഭാവികം ആയും ഞാനും പ്രതീക്ഷിച്ചു. ഇപ്പൊ വരും വിളി.
"തിലക് ഹൌസിലെ അര്‍ജുന്‍ ഇവിടെ നില്‍ക്കണം."
മുട്ടൊക്കെ കൂട്ടിയിടിക്കാന്‍ തുടങ്ങിയിരുന്നു. സുരേഷ് സാറിന്റെ കയ്യിന്റെ വലിപ്പവും , രമേശന്‍ സാറിന്റെ ഉയരവും ആലോചിച്ചപ്പോള്‍ തന്നെ മൂത്രം വരെ പോകുമെന്ന സ്ഥിതി വിശേഷം വന്നു. റോള് കോള്‍ കഴിഞ്ഞിട്ടും ആരും എന്നെ മൈന്‍ഡ് ചെയുന്നില്ല. പരമുവിനെയും. സമാധാനം.എന്റെ പോയ സന്തോഷമൊക്കെ തിരിച്ചു വന്നു. ജോളിയടിച്ചു ഹോസ്റെളിലേക്ക് നടന്നു. ഒരു പണി കിട്ടിയിട്ടും നന്നാവുന്ന ലക്ഷണമൊന്നും ഏതായാലും കുഞ്ഞു ബുദ്ധിയില്‍ ഉണ്ടായില്ല. മറിച്ച് അതിലും വലിയ ഒരു സാഹസം ആണ് അന്ന് ഞങ്ങളുടെ ഹോസ്റ്റലില്‍ അരങ്ങേറിയത്‌. അത് പറയണമെങ്കില്‍ ഈ കഥയില്‍ നിന്നും അല്പം ഒന്ന് മാറി സഞ്ചരിക്കണം.

ഏകദേശം, അതായത്‌ ഈ സംഭവങ്ങള്‍ നടക്കുന്നതിനു ഏതാനും ദിവസങ്ങള്‍ക്ക് മുന്‍പ്‌ ഹോസ്റെലിനു പിറകു വശത്തുള്ള കശുമാവുകളില്‍ നിന്നും കശുമാങ്ങ ശേഖരിക്കാന്‍ പോയ തിലക് ഹൌസിലെ ടുട്ടുമോനും, രേഘുവും തിരിച്ചു വന്നത് ഞങ്ങളുടെ മഹാന്മാര്‍ ആയ സീനിയര്‍മാരില്‍ ആരോ പാറകെട്ടുകള്‍ക്കിടയില്‍ വിദഗ്ധമായി ഒളിപ്പിച്ചു വെച്ച ഒരുഗ്രന്‍ ഗള്‍ഫ്‌ പുസ്തകവുമായിട്ടായിരുന്നു. ചുരുക്കി പറഞ്ഞാല്‍ "കുഞ്ഞു പുസ്തകം" മാത്രം കണ്ടു ശീലിച്ച ഞങ്ങള്‍ക്ക് ആദ്യമായി കിട്ടിയ ഒരു "വലിയ പുസ്തകം" ആയിരുന്നു അത്.നിറയെ സുന്ദരിമാരുടെ കളര്‍ ചിത്രങ്ങള്‍ നിറഞ്ഞ ഒരു പുസ്തകം. ഹോസ്റെലിന്റെ സ്ഥാപക സമയത്ത് ക്ലാസ്സ്‌ റൂം ആയി ഉപയോഗിച്ചിരുന്ന പഴയ കെട്ടിടത്തില്‍ ചുമരിന്റെ മുകളില്‍ ആയിരുന്നു ഞങ്ങള്‍ അത് സൂക്ഷിച്ചിരുന്നത്.എന്നും റോള് കോള്‍ കഴിഞ്ഞാല്‍ ടുട്ടു മോന്‍ അത് ഹോസ്റെളിലേക്ക് കൊണ്ട് വരും.പിന്നീട് കൊതുകുവല താഴ്ത്തിയിട്ടു എല്ലാരും കൂടി അതിനുള്ളിലേക്ക് നുഴഞ്ഞു കയറും.എനിട്റ്റ്‌ ഓരോ പേജുകളും ആസ്വദിച്ചു വായിക്കും. ഇതായിരുന്നു ഈ സംഭവം നടക്കുന്നത് വരെയുള്ള ദിന ചര്യ. എന്നാല്‍ സംഭവത്തിന്റെ അന്ന് ഈ പതിവ് മുടങ്ങി. എല്ലാവരിലും ഭയം പടര്‍ന്നിരുന്നു.അത് തന്നെ കാരണം.
"ഇന്ന് സ്ഥിതി ഏതായാലും മാറിയല്ലോ. സാറന്മാര്‍ നിരുപാധികം ക്ഷമിച്ചിരിക്കുന്നു. ഇപ്പോള്‍ മനസ് ശാന്തം ".
ഒരു പ്രശ്നം സോള്‍വ്‌ ആയതല്ലേ എന്തായാലും ഒന്ന് ആഘോഷിചെക്കാം എന്ന് ഒരാള്‍ തീരുമാനിച്ചു. മറ്റാരുമല്ല നമ്മുടെ ടുട്ടു മോന്‍ . ഇന്നലെയോ കണ്ടില്ല ഇന്നും കാണാതെ എങ്ങനെ ഉറങ്ങും. അന്ന് രായ്ക്കു രാമാനം നമ്മുടെ ടുട്ടു മോന്‍ ആരും അറിയാതെ സംഭവം എടുത്തു കൊണ്ട് ഹോസ്റ്റലില്‍ വന്നു. എല്ലാവരും ഉറങ്ങിയതിനു ശേഷം എല്ലാം എടുത്തു വെച്ച് നല്ല രീതിയില്‍ ആസ്വദിച്ചു എന്നിട്ട് സുഖ സ്വപ്‌നങ്ങള്‍ കണ്ടു കിടന്നുറങ്ങി.
പതിവ് പോലെ രാവിലെ പീ ടീ . കളി, കുളി , അസ്സെംബ്ലി, ക്ലാസ്. എല്ലാം ശാന്തം. ഏകദേശം പ്രഭാത ഭക്ഷണത്തിന്റെ സമയം.. ഞങ്ങളുടെ ക്ലാസിലും തൊട്ടടുത്ത ക്ലാസ്സിലും അതായത്‌ എട്ടാം ക്ലാസ് എ , ബി ക്ലാസ്സുകളില്‍ സാറന്മാര്‍ അടിയന്തിരാവസ്ഥ പ്രഖ്യാപിച്ചു.
" പെണ്‍കുട്ടികള്‍ എല്ലാവരും ബ്രേക്ക്‌ ഫാസ്റ്റിനു പോയ്കോളൂ... ആണ്‍കുട്ടികള്‍ എല്ലാം ഇവിടെ നില്‍ക്കണം. അല്പം പണിയുണ്ട്. "
പെണ്‍കുട്ടികള്‍ പരസ്പരം നോക്കി പുറത്തേക്കു നടന്നകന്നു. ക്ലാസ്സില്‍ ഞങ്ങള്‍ മാത്രം .ചുരുക്കി പറഞ്ഞാല്‍ കിട്ടിയ സമാധാനം പോയികിട്ടി.
അല്പം കഴിഞ്ഞു ഒരാള്‍ ക്ലാസ്സിലേക്ക് വന്നു.
"അര്‍ജുനെ സാറന്മാര്‍ വിളിക്കുന്നുണ്ട് . പഴയ ഹോസ്റെലുകള്‍ നിന്നിരുന്ന സ്ഥലത്തുണ്ട്. വേഗം അങ്ങോട്ട്‌ ചെല്ലാന്‍ പറഞ്ഞു."
ഞാന്‍ മെല്ലെ എല്ലാവരെയും നോക്കി. എന്നിട്ട് മെല്ലെ പുറത്തേക്കു നടന്നു.ദൂരെ നിന്നെ കണ്ടു. എല്ലാ സാറന്മാരും ഗ്രൗണ്ടില്‍ വട്ടത്തില്‍ നില്‍ക്കുന്നു. നടുവില്‍ നമ്മുടെ പാവം പരമുവും. ഒരു പക്ഷെ ആദ്യമായാവും ഒരു അറവു മാട് എന്നെ കൊന്നോളൂ എന്നും പറഞ്ഞു അറവുകാരന്റെ സമക്ഷതെക്ക് ചെല്ലുന്നത്. ഞാന്‍ അടി വെച്ച് അടിവെച്ചു നീങ്ങി.. കാലുകള്‍ നിലതുരയ്ക്കുന്നില്ല..ആകെ പാടെ ഒരു മന്ദത..മുപ്പത്തി മുക്കോടി ദൈവങ്ങളെയും മനസാ ധ്യാനിച്ച്‌ ഞാന്‍ മെല്ലെ ചക്രവ്യൂഹത്തില്‍ പ്രവേശിച്ചു..
നീയാണീ നവോടയയിലെ മുഴുവന്‍ കുട്ടികളെയും കേടു വരുതന്ന്ത്‌ അല്ലേടാ.."
മുഴുവന്‍ കേള്‍ക്കാന്‍ സമയം കിട്ടുന്നതിനു മുന്‍പേ സുരേഷ് സാറിന്റെ പോത്തന്‍ കൈ എന്റെ കൈ എന്റെ ചെകിട്ടത്ത് പതിച്ചിരുന്നു...!!


തുടരും.....





Saturday, February 26, 2011

ലോകോത്തര നവോദയ പുസ്തക വേട്ട. സത്യവും, മിഥ്യയും..ഒന്നാം ഭാഗം.

കുഞ്ഞു കഥകള്‍ എന്നബ്ലോഗില്‍ ഞാന്‍ എഴുതുന്ന കൊച്ചു കഥകള്‍ ഞാന്‍ നിങ്ങള്‍ക്കായി  സമര്‍പ്പിക്കുന്നു.കുഞ്ഞുകഥയില്‍  പോകേണ്ടവര്‍ക്ക് ഇവിടെ ക്ലിക്കാം







അങ്ങനെ ആദ്യമായി ഞാനും ഒന്ന് പരീക്ഷിക്കാം എന്ന് വിചാരിച്ചു..എന്താണെന്നല്ലേ " കഥ എഴുത്ത് തന്നെ ".അപ്പൊ എന്നെ അറിയാതവര്‍  ചോദിക്കും ..
" അര്‍ജുനോ  കഥയെഴുതോ ??

അറിയുന്നവരോട് ചോദിച്ചാല്‍ അവര്‍ പറയും..

 "ഹും അവനോ നിക്കറിട്ടു മൂക്കട്ട ഒളിപ്പിച്ചു നടന്ന സമയത്തെ വാല്സ്യായനം രചിച്ചവനാ അവന്‍ ..!!

അവരെ പറഞ്ഞിട്ടെന്തു കാര്യം എന്നെ പറഞ്ഞാല്‍ മതിയല്ലോ. കുട്ടിയായിരിക്കുംബോലെ വായന കൂടിയാല്‍ പലര്‍ക്കും സംഭവിക്കാവുന്നതെ എനിക്കും സംഭവിച്ചുള്ളൂ.
അപ്പോള്‍ എന്റെ കഥ ഞാന്‍ പറയാം എന്താ..



" ആംഗലേയ വര്ഷം 1998"
ഞാന്‍ ഒരു ഹോസ്റ്റലില്‍ പഠിക്കുന്നു. എന്റെ എട്ടാം ക്ലാസ്‌ . ആറാം ക്ലാസ്സില്‍ വീട്ടുകാര്‍ നവോദയ ബാങ്കില്‍ ഫിക്സഡ് ടെപോസിറ്റ്‌ ആയി തുടങ്ങിയ എണ്‍പത്‌ അക്കൌണ്ടുകളില്‍ ഒരാള്‍ .എല്ലാ ഞായര്‍ ആഴ്ചകളിലും ബെഡ് വെയില് കൊള്ളിക്കാന്‍ ആയി പുറത്ത്‌ ഇടുന്ന ഒരു പതിവുണ്ടായിരുന്നു.അന്നെ ദിവസം രസം കൊല്ലിയായി കഥയെഴുത്ത്‌ എന്നാ പരിപാടിയും കൂടെയുണ്ട്.ഒരു പറ്റം വിദ്യാര്‍ഥികള്‍ തന്നെ ഈ എഴുത്തുമായി രംഗത്ത് ഉണ്ടായിരുന്നു. കഥ, കവിത, കൊച്ചു പത്രങ്ങള്‍, അങ്ങനെ അങ്ങനെ പോകും ലിസ്റ്റ്. 
എല്ലാവരുടെയും ശ്രദ്ധ പിടിച്ചു പറ്റാന്‍ സാധിക്കുന്ന ഒരു കഥ അല്ലെങ്ങില്‍ ലേഖനം തപ്പി നടക്കുംബോലാണ്. അപ്രതീക്ഷിതം ആയി ഒരു "കൊച്ചു പുസ്തകം" കളഞ്ഞു കിട്ടുന്നത്. എഴുത്തുകാരന്‍ ഏതോ ഒരു ജിജി ചിലമ്പില്‍ .. എന്തായാലും പുള്ളിയെ എനിക്ക് "ക്ഷ" പിടിച്ചു.അഞ്ചു രൂപയുടെ പുസ്തകം അന്നത്തെ കാലത്തെ ഞങ്ങളുടെ ഇടുങ്ങിയ ജീവിതത്തെ പുളകം കൊള്ളിക്കുന്നതായിരുന്നു. ഏതായാലും ആ പൈങ്കിളി കലാകാരന്റെ തൂലികാ നാമം ഞാനങ്ങു ഏറ്റെടുത്തു. 

അന്ന് മുതല്‍ ഒരു കുഞ്ഞു നോട്ടു ബുക്ക്‌ വാങ്ങി ഞാന്‍ എഴുത്ത് തുടങ്ങി കഥയ്ക്കൊരു പേരുമിട്ടു. "വണ്‍സ് മോര്‍ പ്ലീസ്‌ " .ആദ്യത്തെ രണ്ടു ഭാഗങ്ങള്‍ എഴുതി. വായിക്കാന്‍ കൊടുത്തവര്‍ നല്ല രീതിയില്‍ തന്നെ പ്രോല്‍സാഹിപ്പിച്ചു.
"കിടു മോനെ.. ബാക്കി ബാക്കി...."
ചിലര്‍ പിന്നീട് ഓരോ ഭാഗം എഴുതുംപോളും ഫര്സ്റ്റ്‌ ബുക്ക്‌ഡ ...വരെ അടിച്ചു തുടങ്ങി.അങ്ങനെ എന്നിലെ കലാകാരന്‍ വളര്‍ന്നു പന്തലിച്ചു.എഴുത്തിന്റെ വിന്യാസ രീതിക്ക് മാറ്റം വന്നു. കുട്ടിത്തം വിട്ടു..പകരം നല്ല എരിവും പുളിയും ആവശ്യതിലതികം തന്നെ കയറി തുടങ്ങി.അന്ന് നിലവില്‍ ഉണ്ടായിരുന്ന രാത്രി ക്ലാസ്സില്‍ നിര്‍ബന്ധം ആയും ചിലവാക്കെണ്ടിയിരുന്ന പഠന സമയത്തും ഇത് തന്നെയായി പരിപാടി.

ഈ കഥയോടൊപ്പം മറ്റു കലാകാരന്മാരും കഥയെഴുത്ത് തുടങ്ങിയിരുന്നു. രാമന്‍ ഹൌസിലെ രാമു, സുഭാഷ്‌ ഹൌസിലെ പരമു എന്നിവരായിരുന്നു പ്രധാനികള്‍ .അങ്ങനെ കഥകളുടെ എന്നാവും, പ്രേക്ഷകരുടെ എന്നാവും കൂടി വന്നു.ജീവിതത്തിന്റെ ഗതി നമുക്ക് തിരിച്ചറിയാന്‍ കഴിയില്ലലോ. അത് തന്നെ ഇവിടെയും സംഭവിച്ചു.ഒരു ദിവസം ഒരു ഉച്ച നേരത് ക്ലാസ്സില്‍ ടീച്ചര്‍മാര്‍ ആരുമില്ലാതെ വെറുതെ ഇരിക്കുമ്പോള്‍ ഞങ്ങളെ കണക്ക് പഠിപ്പിക്കുന്ന രമേശന്‍ സര്‍ കടന്നു വന്നു.

ഏറ്റവും പുറകിലെ ബെന്ചിലായിരുന്നു സുഭാഷ്‌ ഹൌസിലെ പരമു.എന്തോ കുരുത്തം കേട്ട നേരത്ത് അവനന്നു മുടി വെട്ടാന്‍ പോയി.ആ ഗ്യാപ്പില്‍ നമ്മുടെ പ്രിയ രമേശന്‍ സര്‍ പോയിരുന്നു.തൊട്ടിപ്പുറത്തെ സീറ്റില്‍ ഞാന്‍ . സാരിനൊരു ശീലം ഉണ്ട്. തല മെല്ലെ ഡിസ്ക്കില്‍ ചേര്‍ത്ത് കിടക്കും. എന്നിട്ട് കയ്യിലെ വാച്ചിന്റെ ഗ്ലാസിലൂടെ എല്ലാവരെയും നിരീക്ഷിക്കും. ഇന്നും അത് തന്നെ സംഭവിച്ചു.
സര്‍ മെല്ലെ കുനിഞ്ഞിരുന്നപ്പോള്‍ അതാ ഇരിക്കുന്നു മിസ്റര്‍ പരമു എഴുതിയ വന്‍ വാത്സ്യായന സൃഷ്ടി. സാര്‍ മെല്ലെ അതെടുത്ത്‌ വായിച്ചു തുടങ്ങി.അതിനു തൊട്ടു താഴെ ഞാന്‍ പരമുവിന് വായിക്കാന്‍ കൊടുത്ത കുറച്ചു ഭേദപെട്ട കഥകള്‍ . 
സാറിന്റെ മുഖവും ഭാവവും വായന തുടരുന്നതിനോടൊപ്പം മാരുന്നുണ്ടായിരുന്നു. തൊട്ടടുത്തിരുന്ന എന്റെ ടെസ്കിനുള്ളില്‍ കിടന്നു എന്റെ " വണ്‍സ്  മോര്‍ പ്ലീസ്‌ " വിറയ്ക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. സാര്‍ മെല്ലെ എണീറ്റു. എന്റെ പുസ്തകം പൊക്കി പിടിച്ചു. 
"ഇതാരാ എഴുതിയത്??
ഞാന്‍ മെല്ലെ എണീറ്റു നിന്നു.
അപ്പോളതാ പരമുവിന്റെ പേപ്പര്‍ സാര്‍ പൊക്കി പിടിക്കുന്നു. " ഇതോ "??
"അറിയില്ല സര്‍ "
സാര്‍ ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല പുസ്തകവുമായി പുറത്തേക്ക മെല്ലെ നടന്നു നീങ്ങി.സാര്‍ പുറത്തേക്കു പോയതും ക്ലാസ്സില്‍ ആകെ ബഹളം. പുറത്ത്‌ അതിലും .. സാറന്മാരും ടീച്ചര്‍മാരും അങ്ങോട്ടും ഇങ്ങോട്ടും ഓടുന്നു. ഇടയ്ക്ക് ചിലര്‍ വന്നു എന്നെ ഒരു മാതിരി നോട്ടം നോക്കി പോകുന്നു.
എന്റെ ചിന്ത അതൊന്നും ആയിരുന്നില്ല.എന്റെ ഈ മസാല നിറച്ച ബോംബ്‌ (കഥ )എന്ത് ചെയും. അതിനു തൊട്ടടുത്ത നിന്ന കൂട്ടുകാരന്‍ മറുപടി കണ്ടെത്തി.ഞങ്ങളുടെ ക്ലാസ്സിന്റെ തൊട്ടപ്പുറത് "medicinal garden" എന്ന് ഞങ്ങള്‍ വിളിക്കുന്ന ,പച്ചമരുന്നുകള്‍ നാട്ടു പിടിപിച്ച സ്ഥലം ഉണ്ട്.അവന്‍ അത് വഴി വരും.ഞാന്‍ എന്റെ കഥ അവനു കൈ മാറണം.അവന്‍ അത് കീറി കുഴിച്ചിടും.
"അങ്ങനെ പെട്ടെന്ന് തന്നെ അവന്‍ ക്ലാസ്സിനു വെളിയിലെത്തി എന്റെ കയ്യില്‍ നിന്നും പുസ്തകം വാങ്ങി നാലായി കീറി മണ്ണ് മാന്തി കുഴിച്ചിട്ടു.
"ഹാവൂ "..എന്റെ ശ്വാസം നേരെ വീണു.
ക്ലാസ് കഴിഞ്ഞു.ആരും ഒരു പ്രശ്നവും ഉണ്ടാക്കുന്നില്ല. പതിവ് പോലെ കളി.., കുളി, ചായ കുടി അങ്ങനെ വീണ്ടും തിരിച്ചു ക്ലാസ്സില്‍ . എല്ലാം ശാന്തം. അന്നത്തെ രാത്രിയിലെ ക്ലാസ്സ്‌ മുറികളിലെ പഠനത്തിന്റെ നോട്ടച്ചുമതല മലയാളം അദ്ധ്യാപകന്‍ ശ്രീകുമാര്‍ സാറിനും . ഒരുപാട്  നേരം കഴിഞ്ഞിട്ടും എന്റെ തൊട്ടടുത്തുള്ള പരമുവിനെ കാണാന്‍ ഇല്ല. എനിക്കെന്തോ ചുമ്മാ അപകടം മണത്തു തുടങ്ങി. ഒരു ആറാം ഇന്ദ്രിയം.

 കുറച്ചു കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ ക്ലാസ്സിനു അപ്പുറത്ത് ഇരുട്ടില്‍ കരിയിലകളുടെ അനക്കം. മുന്‍പില്‍ പരമു..പിന്നില്‍ ഒരു പറ്റം സാറന്മാര്‍. ടോര്‍ച്ചടിച്ചു പരിശോധിക്കുന്നു. ഞാന്‍ ഞെട്ടി തരിച്ചു നില്‍ക്കുമ്പോള്‍ മെല്ലെ കുനിഞ്ഞിരുന്നു പരമു മണ്ണ് മാന്താന്‍ തുടങ്ങിയിരുന്നു. മെല്ലെ നാലായി കീറി എന്റെ സുഹൃത്ത്‌ മറവു ചെയ്ത എന്റെ "കൊച്ചു പുസ്തകത്തെ" അവന്‍ മാന്തിയെടുത്ത് ശ്രീകുമാര്‍ സാറിന് സമര്‍പിച്ചു.ചുരുക്കത്തില്‍ ഫ്യൂസ് പോയ ബള്‍ബ്‌ കണക്കായിരുന്നു എന്റെ അവസ്ഥ..


തുടരും.....



ഇതിന്റെ രണ്ടാം ഭാഗം വായിക്കാന്‍ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയുക..

Friday, February 18, 2011

നവോദയ ഫാഷന്‍ പരേഡ് - 2011


ജഡ്ജസ് നിങ്ങള്‍ തന്നെയാണ്. ഈ അക്കങ്ങളില്‍ നിന്നും നിങ്ങള്‍ക്ക് ഇഷ്ട്ടപെട്ട ജോഡിയെ തിരഞ്ഞെടുക്കൂ..താഴെ കമന്റ്‌ കോളത്തില്‍ രേഖപെടുത്തു..എനിക്കുറപ്പുണ്ട് ഏറ്റവും കൂടുതല്‍ ആളുകള്‍ക്കിഷ്ട്ടം ഇതില്‍ ഒന്നാവും..

Authors in this blog

  • Adarsh
  • Amjith.T.S
  • Anil Raj
  • Aravind
  • Arjun A Bhaskaran
  • Divya Gokul
  • Navodayan
  • Praveen
  • Shafeeq Sha
  • Shiljith
  • Syam Prasad
  • Vandana Mohandas