സ്കൂള് കാലഘട്ടത്തില് നമുക്ക് കീറാമുട്ടിയായി ഏതെങ്കിലും ഒരു വിഷയം ഉണ്ടാവും. പൊതുവേ അത് കണക്ക് തന്നെയായിരിക്കും.അത് കൊണ്ട് തന്നെ കണക്കും കണക്ക് മാഷും എന്നും നമ്മുടെ ഭീകര സ്വപ്നങ്ങളില് ഉണ്ടാവും.
എന്റെ അനുഭവവും മറിച്ചല്ല. എത്ര ആഞ്ഞു പിടിച്ചിട്ടും കണക്കിനെ വരുതിയിലാക്കാനുള്ള എന്റെ ശ്രമം തകിടം മറിയാറാണ് പതിവ്. അക്കാരണത്താല് പത്താം ക്ലാസ്സില് കണക്കിനോട് സുലൈ പറഞ്ഞു.
ഓര്മകളിലേക്ക് ഊളിയിടുമ്പോള് സ്കൂള് കാലഘട്ടത്തിലെ ചില ഭീകര നിമിഷങ്ങള് ഇപ്പോള് വളരെ കോമഡി ആയി തോന്നാറുണ്ട്.
എട്ടാം തരത്തില് പഠിക്കുമ്പോള് അത്തരത്തില് എനിക്ക് പറ്റിയ ഒരമിളി (അന്നത് ഭീഭല്സവും ഭയാനകവും ആയിരുന്നു ) ഇവിടെ പങ്കു വെക്കാം.
രമേശ് സാര് ആണ് അദ്ധ്യാപകന്.. ആജാനബാഹുവായ അദ്ദേഹത്തെ കണ്ടാല് തന്നെ പേടിയാകും. “കൃത്യമായി” ഹോംവര്ക്ക് ചെയ്യുന്നതിനാലും എല്ലാ യുണിറ്റ് ടെസ്റ്റിനും “നല്ല” മാര്ക്ക് വാങ്ങുന്നത് കൊണ്ടും അദ്ദേഹത്തിന്റെ നോട്ടപുളളികളില് ഒരാളായിരുന്നു ഞാന്.
അന്നത്തെ ക്ലാസ്സില് statistics മായി ബന്ധപെട്ട എന്തോ ആണ് ചര്ച്ച ചെയ്തു കൊണ്ടിരുന്നത്. അതിനാവശ്യമായ dataകള് ബോര്ഡില് എഴുതിയിടുന്നുമുണ്ട്.
ക്ലാസ്സിലെ കുട്ടികളുടെ തൂക്കം ആണ് ഓരോന്നായി എഴുതുന്നത്. കുട്ടികളുടെ മുഴുവന് പേരും എഴുതാന് നില്കാതെ ഷോര്ട്ട് ആയി മൂന്നക്ഷരങ്ങള് ആയിട്ടാണ് എഴുതിയത്.
SIY-45
REN-48
REN-48
എന്നിങ്ങനെ ....
അക്കൂട്ടത്തില് എന്റെ ക്ലാസില് പഠിക്കുന്ന സരോജിനി എന്ന കുട്ടിയുടെ തൂക്കവും സാര് ബോര്ഡില് എഴുതിയിട്ടിരുന്നു.
SAR- 56
എന്തൊക്കെയോ സൂത്രവാക്യങ്ങളും ക്രിയകളും സാര് ബോര്ഡില് എഴുതികൊണ്ടിരുന്നു. ഞങ്ങള് എല്ലാവരും നിശബ്ദമായി അത് പകര്തിയെഴുതുകയും ശ്രദ്ധിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
ഞാനങ്ങനെ ബോര്ഡില് നോക്കിയിരിക്കയാണ് എന്റെ കണ്ണുകള് ഈ പ്രസ്തുത SAR ല് ചെന്ന് ഉടക്കുന്നത്.
സത്യം പറയാം അന്നും ഇന്നും എന്താണ് സംഭവിച്ചത് എന്ന് എനിക്കറിയില്ല എന്റെ ഉള്ളില് നിന്നെവിടെനിന്നോ ഞാന് പോലുമറിയാതെ ഈ S.A.R എന്ന അക്ഷരങ്ങള് ഉച്ചത്തില് സാര് എന്ന വിളിയായി പുറത്തു വന്നു.
ക്ലാസ്സിലാകെ നിശബ്ദത.
ബോര്ഡില് എഴുതികൊണ്ടിരുന്ന രമേശ് സാര് തിരിഞ്ഞു നിന്ന് ചോദിച്ചു....
ബോര്ഡില് എഴുതികൊണ്ടിരുന്ന രമേശ് സാര് തിരിഞ്ഞു നിന്ന് ചോദിച്ചു....
“ മം മ്മ്മ്മം .... എന്താ..”
ആരും ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല
“ എന്താ ഡൌട്ട് .....മുമം”
നിശബ്ദത....
“ ആരാ എന്നെ വിളിച്ചത്...?”
ആരും ഒന്നും പ്രതികരിച്ചില്ല
വീണ്ടും ഘനഗംഭീര ചോദ്യം
“ ആരാ”?
“ ആരാ”?
ചില കണ്ണുകള് എന്നെ തേടി വരുന്നത് ഞാന് കണ്ടു.... ഒരുത്തന് ചൂണ്ടി കാണിച്ചു പിടിക്കപെട്ടാല് “വരവ്” കൂടും .... അതിനാല് മെല്ലെ മെല്ലെ ഞാന് പൊങ്ങി.
ചോദ്യം ആവര്തിക്കപെട്ടു.
“മംമം എന്താ...?”
ചോദ്യം ആവര്തിക്കപെട്ടു.
“മംമം എന്താ...?”
ഒന്നൂല്ല സര്”
“പിന്നെയെന്തിനാ എന്നെ വിളിച്ചേ..?”
“ഞാന് സാറിനെ വിളിച്ചില്ല”
“പിന്നെ സാര് എന്നാരാ
പറഞ്ഞത്?”
പറഞ്ഞത്?”
“അത്...... ഞാന് സാറിനെ വിളിച്ചതല്ല”
“പിന്നെ എനിക്ക് തോന്നിയതാണോ?”
“അല്ല സര്''
പിന്നെയെന്താടാ....''
“അത്... സര്..... ഞാന്..... ആ S. A. R എന്നത് വായിച്ചതാണ്”
സംഗതി ചീറ്റി
“ഓഹോ... S A R എന്താണെന്നു നിനക്കറിയില്ലേ?”
“അറിയാം സര്....”
“പിന്നെയെന്ത ..”
അദ്ദേഹത്തിന്റെ ബലിഷ്ടമായ കൈകള് എന്റെ ഇടതു ചെവിയില് പിടുത്തമിട്ടു മുന്നിലേക്കും പിന്നിലേക്കും ആട്ടിയാട്ടി S A R എന്താണെന്ന് എനിക്ക് മനസിലാക്കി തന്നു
“പറ...”
“S.A.R = weight of sarojini...............
S.A.R = weight of sarojini.............
ഓരോ വലിക്കുമൊപ്പം ശരീരം ....ആടിയാടി... മുറിഞ്ഞു മുറിഞ്ഞാണെങ്കിലും ഞാനാ പല്ലവി ആവര്ത്തിച്ചു
“എസ് എ ആര് ഈസ് ഈക്വല് ടു വെയ്റ്റ് ഓഫ് സരോജിനി”
എന്ന്...
എന്ന്...
( സരോജിനിയെ പത്തു കഴിഞ്ഞ ശേഷം ഞാന് കണ്ടിട്ടില്ല ... രമേശ് സാറിനെയും .. എങ്കിലും ഇവരെല്ലാം ഓര്മയില് സജീവമായി തന്നെയുണ്ട്
===================
സിയോജ് ഇളയൂര്
===================
സിയോജ് ഇളയൂര്
കൊള്ളാം ...
ReplyDelete“എസ് എ ആര് ഈസ്
ഈക്വല് ടു വെയ്റ്റ് ഓഫ് സരോജിനി”
ഹാ ഹാ.കൊള്ളാം.
ReplyDeleteഇങ്ങിനെ ചുരുക്കിയെഴുതിയാല് ആര്ക്കും അബദ്ധം പറ്റും
ReplyDelete